ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ,  γράφει η Καρίνα Βέρδη

Χ.Π.ΣΟΦΙΑΣ

«μουσώνες

 τα δέντρα

 δυσκολεύονται

να ανασάνουν»

Η ποιητική συλλογή κυκλοφορεί ήδη σε Β΄ έκδοση και αποτελείται από ολιγόστιχη ποίηση. Ο αινιγματικός τίτλος προέρχεται από το ομώνυμο ποίημα, που αναμοχλεύει το τότε και τώρα της ιστορικής πλατείας Εξαρχείων μέσα από την ζώσα μνήμη, την οικεία τοπιογραφία, ενώ η ποίηση στέκεται μεταξύ ζωής και θανάτου. Στο ποίημα συμπλέκονται οι κοινωνιολογικές και ιστορικές πτυχές με το περιβάλλον ως το πλέον ζωντανό κύτταρο. Η έμβια φύση διαφεύγει της προσοχής μας, αναπνέει όμως συγχρόνως μαζί μας και υποφέρει.

 Τα δέντρα και τα πουλιά παρακολουθούν τρομαγμένα την ταραχή και η περιοχή είναι ένα διαρκές καζάνι που βράζει, καθώς αναμετρώνται τα όνειρα και οι διαψεύσεις με το αιχμηρό και επιτακτικό παρόν. «Σπερματική πρέπει να είναι η ποίηση», μας λέει το εισαγωγικό ποίημα του Εμπειρίκου και πράγματι η συγκεκριμένη ποιητική περιέχει σπερματικά έμπνευση και έννοιες, που έχουν μόλις μια χαραμάδα στο κέλυφός τους για να τις ανακαλύψουμε. Ο άνθρωπος απασχολεί τον ποιητή, όπως και η ποίηση, αλλά στη μεταξύ τους αναμέτρηση που κατασκευάζει ο ποιητής προσπαθώντας να αποτιμήσει μέσα του το σημασιολογικό βάρος τους, ο άνθρωπος είναι αυτός που κερδίζει. Παίρνει σε αρκετά σημεία τη γνωμολογική αίσθηση που αποπνέουν τα χαικού, εφόσον η γραφή είναι λιτή και κατανοητή, ενώ αποπνέει βαθιά και αληθινή τρυφερότητα απέναντι στη φύση.

Η εικονοποιία όπως για παράδειγμα στον «Γενέθλιο Τόπο» αναδεικνύει τα αντικείμενα, επίσης σε ένα αφαιρετικό πλαίσιο. Ο χρόνος ορίζεται με μεγάλες περιόδους, «μεγάλοι», «μικροί» και κινείται μεταξύ παραμυθιού και εικαστικότητας.

Η γη, οι άνθρωποι, οι έννοιες, έχουν μια καθολικότητα, θα μπορούσαμε να τους συναντήσουμε σε ποικίλες  αγροτικές περιοχές ανά τον πλανήτη.

Στον ποιητικό καμβά, τα εργαλεία της ποιητικής είναι οι ίδιες οι λέξεις που κατέχουν τον πρωτεύοντα ρόλο ως αυτόνομες οντότητες, σχεδόν ένσαρκες. Η συμβολοποίηση των δέντρων και των πουλιών είναι ωστόσο ορατή.

Το όνειρο δεν είναι η φυγή,  αλλά η διαφυγή και όποιος δεν μετέχει στους κινητήριους μηχανισμούς του, καταλήγει απονευρωμένος.

Στο «Άγνωστη» γίνεται όσο δεικτικός και κοφτερός οφείλει να είναι ένας ποιητής, ενώ σε στιγμές συναντούμε μια υφέρπουσα διακωμωδητική ανατροπή.   Υφολογικά τα νοήματα είναι σαφή και το οπλοστάσιο των λέξεων δεν έχει σκοπό να εντυπωσιάσει,  αλλά να αποφανθεί τις στοχαστικές αποτιμήσεις του, εν είδει συμπερασμάτων και γνωματεύσεων.

ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΠΟΥΛΙΑ

Την αγάπη

Μόνο τα δέντρα και τα πουλιά την καταλαβαίνουν

Την καταλαβαίνουν γιατί έχουν ρίζες και φτερά.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κουκκίδα και η φωτογραφία εξωφύλλου είναι ένα σχέδιο με κάρβουνο της Φιλιώς Κουφοπούλου.

-Πρώτη δημοσίευση ΣΤΕΡΕΑ ΝΕΑ,9/6/19