Αντώνης Τουμανίδης  «Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΙΝΟΚΙΟ»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΚΑΡΙΝΑ ΒΕΡΔΗ

Όλοι μας γνωρίζουμε το παραμύθι του Πινόκιο. Αν όμως η ιστορία δεν ήταν τόσο αθώα αλλά είχε γραφτεί με αίμα; Ποιο είναι το μυστικό μιας μαριονέτας που έρχεται από τον σκοτεινό Μεσαίωνα και σπέρνει τον τρόμο στους δρόμους της σημερινής Νέας Υόρκης;

Ο Αντώνης Τουμανίδης μας εξηγεί πώς το σενάριο που βασίστηκε στο ομώνυμο διήγημα, έφτασε να βραβεύεται σε διεθνή φεστιβάλ και να ολοκληρώνει την αστραφτερή πορεία του στα κινηματογραφικά στούντιο του Hollywood, ενώ εμείς μπορούμε να το απολαύσουμε ως ένα χορταστικό μυθιστόρημα, από τις εκδόσεις Anubis.

Μιλήστε μας για την ιστορία του Πινόκιο. Ήταν πριν μια ιστορία, στη συνέχεια έγινε σενάριο κι έπειτα γράφτηκε εμπλουτισμένο μυθιστόρημα πάνω στο σενάριο;

Πράγματι η διαδρομή της «Αληθινής Ιστορίας του Πινόκιο» είναι κάπως ασυνήθιστη. Αρχικά είχε τη μορφή διηγήματος, το οποίο συμπεριλαμβανόταν στο βιβλίο «Εφιάλτες & Παραμύθια» (Εκδόσεις Anubis, Β΄ έκδοση, 2018). Στη συνέχεια το διήγημα διασκευάστηκε από τον γράφοντα σε σενάριο στα Αγγλικά και διέγραψε μια ξεχωριστή πορεία σε διάφορα κινηματογραφικά φεστιβάλ, για την οποία είμαι πραγματικά ευγνώμων. Η αγάπη του κόσμου για την ιστορία αυτή με οδήγησε στο να δημιουργήσω ένα εμπλουτισμένο μυθιστόρημα που σε μεγάλο βαθμό στηρίχθηκε στο σενάριο.

Περιμένατε αυτή την ανταπόκριση από το Hollywood; Ποια βήματα ακολουθήσατε;

Ήταν ένα πείραμα του οποίου τα αποτελέσματα σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να προβλέψω. Δεν περίμενα απολύτως τίποτα. Απαιτείται πάρα πολύ δουλειά και για να είμαι ειλικρινής ένας μάνατζερ. Ο κινηματογραφικός κόσμος λειτουργεί, καλώς ή κακώς, με μάνατζερ, ατζέντηδες και εκπροσώπους.

Έχετε διδαχτεί μαθήματα συγγραφής;

Όχι, δεν έτυχε. Αλλά διαβάζω πολύ και τα πάντα.

 Πώς ξεκινήσατε να γράφετε ιστορίες τρόμου;

Μάλλον κάπως αναπάντεχα. Ήταν μια απόφαση στη μέση της νύχτας. Μια απόφαση που μου άλλαξε τη ζωή.

 Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Είναι πολλοί. Ο Καζούο Ισιγκούρο, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Κλάιβ Μπάρκερ, ο Άιρα Λέβιν… Ένας κατάλογος δίχως αρχή και τέλος.

Από την εμπειρία σας τι πρέπει να προσέξει ένας επίδοξος συγγραφέας σχετικά με τις εκδόσεις στην Ελλάδα;

Τα πάντα. Δε θα πρέπει να θεωρεί τίποτα ως δεδομένο. Πρωτίστως όμως θα πρέπει να γνωρίζει πως η συγγραφή και η έκδοση απαιτούν συστηματική και πολύ δουλειά από τον ίδιο σε κάθε στάδιο, από τη διόρθωση και το εξώφυλλο μέχρι τις παρουσιάσεις. Πρέπει να λειτουργήσει με σεβασμό προς το ίδιο του το βιβλίο αλλά και τους αναγνώστες.  

Τι σας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση σχετικά με τον τρόπο που δουλεύουν τα σενάρια στην Αμερική;

Δεν θα έλεγα πως μου έκανε κάτι εντύπωση. Έχουν τη δική τους σχολή που, καλώς ή κακώς, είναι η πιο επιτυχημένη παγκοσμίως και ας μη θέλουν κάποιοι να το παραδεχτούν. Από εκεί και πέρα οι περισσότεροι που εμπλέκονται στην κινηματογραφική βιομηχανία χαρακτηρίζονται από σοβαρό επαγγελματισμό.

Πόσο εύκολο είναι να κερδίσει κανείς χρήματα από τη συγγραφή;

Σίγουρα δεν είναι ακατόρθωτο. Στην Ελλάδα όμως του σήμερα όλα είναι πολύ πιο δύσκολα.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Αυτήν την περίοδο δουλεύω στο «Εφιάλτες & Παραμύθια 2» το οποίο θα περιλαμβάνει 23 νέες ιστορίες όπως «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» & «Τα Καινούρια Ρούχα του Αυτοκράτορα», ενώ στα αγγλικά ετοιμάζω τη συνέχεια της «Αληθινής Ιστορίας του Πινόκιο» με προσωρινό τίτλο «Η Αληθινή Ιστορία του Πινόκιο 2: Γραμμή Αίματος». Ταυτόχρονα δουλεύω σε κάτι αρκετά διαφορετικό που έχει τον τίτλο «Το Κλειδί».

 Έχετε σπουδάσει στη Γαλλία, όμως στον Πινόκιο ακολουθείτε μια αμερικάνικη φόρμα πλοκής, που βασίζεται φυσικά στην Αριστοτελική Ποιητική. Σας έχει επηρεάσει καθόλου η γαλλική κουλτούρα;

Η γαλλική επιρροή είναι εμφανής νομίζω σε όλα μου τα κείμενα. Στις εικόνες, στους χαρακτήρες, στα «σκηνικά» που διαδραματίζονται τα γεγονότα. Όμως ως προς τον τρόπο γραφής και την ανάπτυξη της πλοκής ακολουθώ την Αμερικάνικη σχολή. 

 Από που αντλείται τα θέματα και την έμπνευσή σας; Παρακολουθείτε αστυνομικά ρεπορτάζ;

Εμπνέομαι από τα πάντα. Επιδιώκω όμως κάθε φορά να ανακαλύψω τη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων, γιατί πάντοτε υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά. Αστυνομικά ρεπορτάζ δεν παρακολουθώ σε ό,τι έχει να κάνει με το κομμάτι της έμπνευσης.

 Τι γνώμη έχετε για την Σκανδιναβική Λογοτεχνία;

Αναγνωρίζω το γεγονός πως έχει δημιουργήσει μια δική της σχολή που χαίρει της εκτίμησης και της αγάπης του αναγνωστικού κοινού. Την παρακολουθώ και φροντίζω να διαβάζω αρκετά από τα βιβλία που την εκπροσωπούν και κυκλοφορούν κατά καιρούς αλλά οφείλω να ομολογήσω πως δεν είμαι θαυμαστής της.

Ποιοί συγγραφείς τρόμου των ημερών μας σας γοητεύουν;

Ο Κλάιβ Μπάρκερ. Ίσως, μαζί με τον Κινγκ, ο σπουδαιότερος εν ζωή συγγραφέας τρόμου. Άλλωστε είναι αυτός που δημιούργησε τον Πίνχεντ.

 Σας επηρεάζουν οι κριτικές;

Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος συγγραφέας που δεν διαβάζει κριτικές ή που δεν επηρεάζεται από αυτές. Τις αντιμετωπίζω πάντα με σεβασμό και φροντίζω να τις «χρησιμοποιώ» προς όφελος της όποιας συγγραφικής δεινότητας πιθανόν να διαθέτω. Άλλωστε ένας συγγραφέας είναι οι αναγνώστες του και δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτούς. 

 Πιστεύετε ότι το φυσικό βιβλίο θα αντικατασταθεί πλήρως τα επόμενα χρόνια από το ψηφιακό;

Ως ένα βαθμό ναι –δεν μπορούμε να πάμε ενάντια στο ρεύμα– αλλά όχι πλήρως. Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα συγκινούνται με τη μυρωδιά του χαρτιού και με τον εύθραυστο ήχο των σελίδων που γυρίζουν.

  Όταν γράφετε ένα βιβλίο γνωρίζετε από την αρχή το τέλος του;

Σχεδόν πάντα. Για την ακρίβεια έχω πάντα εξ αρχής στο μυαλό μου μια πρωτόλεια μορφή του τέλους του βιβλίου. Τις περισσότερες φορές πάντως ισχύει το «και δεν έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»…  

Πρώτη δημοσίευση ΣΤΕΡΕΑ ΝΕΑ-Έντυπη έκδοση