Ο χειμώνας του 2016 ήταν δύσκολος και βαρύς. Θυμάμαι πόσο με εντυπωσίασε τότε ο ερχομός της άνοιξης. Έμοιαζε ότι δεν θα τελειώσει ποτέ. Με αυτούς τους συλλογισμούς εκείνες τις μέρες μίλησα με τον Χρήστο που αυτήν την εβδομάδα κίνησε για πιο αιθέριους κόσμους. Μου είπε "Καρίνα, έρχεται άνοιξη..είδα ένα μυρμήγκι στον πάγκο της κουζίνας!" Τότε στο κεφάλι μου σχηματίστηκαν οι πρώτοι στίχοι από το ποίημα "η άνοιξη τα προσπέρασε".
Η άνοιξη τα προσπέρασε
Από τη συλλογή ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΒΥΣΣΙΝΙ, ΌΣΤΡΙΑ, 2018
αφιερωμένο στον Χρήστο Ζυγομαλά~οι ποιητές δεν πεθαίνουν ποτέ~
Η άνοιξη τα προσπέρασε
Φαινόταν
ατέλειωτος χειμώνας
Ήταν μόνο πέντε
μήνες
Και μετά εκεί που δεν το
περιμέναμε
Ήρθαν τα πρώτα μυρμήγκια
Τα πρώτα χελιδόνια
η άνοιξη δεν αργοπόρησε
κι ας ράγισε
μια φιλία
κι ας πέθανε
ένα γατί απ΄το χιόνι
που κανείς δεν
άκουγε μες την ηλεκτρική κουβέρτα-σάβανο
κι ας σφίχτηκαν
τα σώματα απ΄τη εγγύτητα που απώλεσαν.
Επιζήσαμε.
Πάντα χάνουμε
κάτι
μες τη χαρά
που επιζήσαμε
άνθρωποι, ζώα,
πράγματα
έμειναν πίσω
η άνοιξη τα
προσπέρασε
πόσο ολόκληροι
είμαστε
πόσο λαμπερή
είναι η νίκη μας;
Η αριθμητική
των μπουμπουκιών
Λησμονά τη
μηδενική της μήτρα
Και οδεύει
τοξωτά
Στο καταφατικό
της μέλλον.
Χαίρε γλυκύ
έαρ.
Ζεσταμένη στις
καταπράσινες φυλλωσιές σου
Με τρομάζουν
οι γυμνές μέρες του χειμώνα
Κι ας πέρασε.
αφιερωμένο στον Χρήστο Ζυγομαλά~οι ποιητές δεν πεθαίνουν ποτέ~